هر کدوم یه گوشه این شهر و دنیا بودن!
هر کدوم سرشون گرم یه کاری بود،
بعضیا مامان بودن،بعضیا همسر،بعضیا هم به قول خودشون فور اِور سینگل:))
اما موقع حرف زدن هنوزم همه با هم اما هر کدوم یه سوژه ای و دست میگرفتن و
وویس از پی وویس...
ما آدمایی بودیم که شکلمون هیچ مثل سابق نبود،
صدامون اون هیجان و ذوق و نداشت، حوصله مون اونهمه نمیکشید!
اما اگه دستمون به هم میرسید با همون لواشک های کثیف و
کوکی های خشک و عدسی های آب بندی شده هم عشق میکردیم!
کیه که جرئت کنه و بگه دنیا عوضش نکرده، دلش و مرکز سیبل نذاشته،
با پا پسش نزده و با دست پیشش بکشه؟!!!
کیه که بگه دلش تنگ نشده!!!
