کورتکس مغز

حس می کردم یه تیکه از مغزم باید فاسد شده باشه،

یه تیکه که چندسال از خاطره هام و با خودش دفن کرده،

مثلا دو سال پیش، اون روزی ک احسان ،حسین حمدیه رو آورد تو جلسه تا برامون از قدیما بگه!

حمدیه برای من فقط عکسهای رنگ و وارنگ فرانکفورتِ و احسان فقط اون شبای گرم و سختِ مرداد!

یا مینو، فقط میتونه یه اسم باشه و یه ماشین دو درِ شاسی بلند.

حتی هادی فقط یه بچه ی اخم آلوده که حتی حاضر نیست

انجمن و روزهای شلوغش و که صدای خنده هامون و به خودش میبینه 

چند وقتی ترک کنه، نه بیشتر!

نه کافه، نه پارک، نه بارون، نه تجریش، نه...

یه آدم نیم بندم

که نصف حافظم و خواستن

و پاک شده