mon chou

درست تو اوج فلاش بک های عاشقانم

 به اون شبی ک ازم پرسید:"بزنمش از ته یا بلند شده خوبه؟" 

بعدم نگاه عمیقِ طولانی من و پیشنهادِ "پرفسوری هم قشنگه ها" و...

درست تو اوج فلاش بک غم انگیزی ک بعد شیش ماه

تو یه همچین شبی،پشت بند کلاس ساعت ده و 

آقای "ه" ک با ریش نصفه نیمه ی پرفسوریش میشینه رو نیمکت ردیف آخر...

خانم کناریِ اتوبوس انقلاب خراسون باید بپرسه: متولد چندی عزیزم؟

و این ری اکشن تکراری ک "وااای بهت نمیاد اصلن" و

درست تو لحظه ای ک خواننده فریاد میزنه:dance with me...

بحث برسه به برادر ۳۶ساله و خواستگاری و

دخترای پر توقع و پدر و مادر نفهمش ک انقلاب کردن و

خدا ایشالا ی پسر خوب قسمتت کنه و...

من پام از درد پیاده روی پر طول و تفسیر بعد از ظهری تیر میکشه و 

فکر میکنم کاش آقای "ه" و خانم بغل دستی ساکت شن برای همیشه 

که تازه اول جواب پس دادن به آقای "میمِ"