پارت

هیچکس نفهمید دختری که از سنگینی نگاهی کسی گریخته و

تمام راه را زیر شلاق باران بهاری گز کرده و

حالا خیس و مچاله رو به در آن کافه ی همیشکی ایستاده است،

پله ها را سخت و سنگین بالا آمده است

و میان آنهمه چشمان تیز و صورتک های رنگی صندلی خالی اش را یافته...

محکم پوک میزند به آن لوله ی مارپیچ و چیزی را در حنجره اش قورت میدهد

که از چشمانش بیرون نچکد

را نباید شماتت کرد!

هیچکس نفهمید امشب شب تولد توست...