فاتحه ای نذر رفتگان!

دلتنگی مثل لیز خوردن به یکبارس

داری بلند میخندی

سریع میدویی

با اشتها غذا میخوری...

یک آن خنده هات زهر میشن

پای قدمات سست میشن

اشتهات تهوع میشه!

یک لحظه همه چیز کوچیک و کوچیک تر میشه

خاطرات استخون میترکونه

جای همه چیز و همه کس و اون پر میکنه،

دلتنگی!