روبات

از اینکه آدما فکر کنن خشنی یا  بی رحم

یا پوست کلفت و بی احساس 

ترسی ندارم.

در واقع اهمیتی هم نداره، 

یا حتی میتونه برام بهتر هم باشه!

شروع ترسناک  ماجرا

دقیقا نقطه ایه که 

کسی بفهمه اونقدر ترد و شکننده شدی

که مثل تنه ی پوسیده ی یه درخت

با اولین لگدی که نصیبت شد

از هم گسیخته شی...

عاقای ام اجی باید موجود خوشبختی باشه

اگ تونسته مثل عینک سیاه و صورت بی حالتش

دنیا رو بی تفاوت فرض کنه!