باغ وحش

یک جایی باید آرامش پیدا شود،

یکجور نعمت و شادی ای باید  خلق شده باشد 

که دلت را قانع کند،

یک نفس عمیق

یک نوع از رهایی، استحکام،امنیت...

مثل قدرت اولین شکار در ببر نرینه ی گله،

سیر

مغرور

مطمئن...

بوی رطوبت جنگل و زردی علفزار و 

گرمای خورشید، 

حس پنجه های در شتاب و 

چشمهای در کمین مرا به درندگی مطبوعی میکشاند

که اسیر انسانیت مدرن شهر،در خاک خفته است.

امشب خواب ببری را خواهم دید

که پنجه روی خشکی کنده ی کوچک درخت می کشد

و درد ،غرش در دهان مُرده اش را هر آن

رام میله های تنگ قفس

به ناز وا می دارد