never mind me
سه شنبه, ۱۸ اسفند ۱۳۹۴، ۱۲:۴۱ ق.ظ
دوست داشت بگم دوسش دارم،
بگم که اون کسی که اینجاست و ازمن دوره خودشه!
بگم که باور میکنم دل تنگی شو،
باور میکنم فلاش بک های عاشقانه شو،
اما یه جمله بود که هیچوقت فراموش نمیشد:
توی لعنتی بزرگترین شکاف زندگی من بودی،
که همه ی اکسیژن باقی موندم و تو ریه هات کشیدی و
وایسادی به تماشای معلق شدن فضا نورد!
شاید مثال خوبی نبود اما
پ.ن: وبلاگ جای نوشتن حرفای منسجم نیست
۹۴/۱۲/۱۸