قصر

پاش شکسته،

یا پیچ خورده

یا نمیدونم چشه،

هر چی هست یه جا افتاده و تکون نمیخوره

همینکه اینو گفت، قند مکرر بود تو دل من که شیرین 

میکرد حالم و انگار

یجوری بد شدم که فک کن

زندان بان زندان هارون و وایسوندن سر دلم

نه بسوزه، 

نه بخواد

نه دوست داشته باشه

هر چی زندان کور تر،

دلم تاریک تر ،

حالمم آرومتر...